Sunday, March 27, 2011

ഇതും ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ പേരില്‍!


സമാധാനം, ശാന്തി എന്നെല്ലാം അര്‍ത്ഥമുള്ള ഇസ്‌ലാം മതത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന 'മുസ്‌ലിം'കള്‍ ഇന്ന് ലോകത്തിനു മുമ്പില്‍ കാഴ്ച്ചവെക്കുന്ന ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ‌ വികൃതവും നികൃഷടവുമായ രൂപത്തിന്‍റെ ഉദാഹരണമാണ് താഴെകാണുന്ന വീഡിയോ. അഹ്‌മദിയാ മുസ്‌ലിം ജമാഅത്തിന്‍റെ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു എന്ന ഒരേയൊരു കുറ്റത്തിന് മൂന്ന് അഹ്‌മദി യുവാക്കളെ അവരുടെ പള്ളിയില്‍ കയറി പൈശാചികമായ രീതിയില്‍ അടിച്ചു കൊല്ലുന്ന ഈ ദൃശ്യം ഏത് കഠിന ഹൃദയന്‍റെയും കരളലിയിക്കും.



ഇസ്‌ലാമിക അദ്ധ്യാപനങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിവരമില്ലാത്താത്ത അവിവേകികളായ ജനങ്ങളുടെ അറിവുകേടായിക്കണ്ട് നിസ്സാരവല്ക്കരിക്കവുന്നതല്ല ഈ കൊടും ക്രൂരത. ആശയ സം‌വാദവും ചര്ച്ചയും നടത്തുന്നതില്‍നിന്നൊഴിഞ്ഞുമാറി, കാര്യബോധമില്ലാത്ത സാധാരണക്കാരില്‍ വിദ്വേഷം കുത്തിവെച്ച് ഇത്തരം ക്രൂരതകള്‍ക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതില്‍ മുഖ്യ പങ്കുവഹിക്കുന്നത് മത പണ്ഡിതന്മാര്‍ തന്നെയാണ്. ഒരു മഹാ പണ്ഡിതന്‍റെ ഫത്‌വ കാണുക:




ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ പേരില്‍ ഇത്തരം കൊലയ്ക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവരും കൊല്ലുന്നവരും ആദ്യം കൊലചെയ്യുന്നത് ഇസ്‌ലാമിനെത്തന്നെയാണെന്ന് ഇവര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല!

Related Links

http://www.youtube.com/watch?v=SrDpJ1y8rgQ

http://thecult.info/blog/2011/02/11/thoughts-on-the-ahmadi-killings-in-indonesia/

http://www.thepersecution.org/world/indonesia/11/02/jg09a.html

http://www.unhcr.org/refworld/country,,,,IDN,,4d590d5f2,0.html



Monday, March 7, 2011

എന്‍റെ അച്ഛന്‍ - My Dad

പണ്ടെങ്ങോ കിട്ടിയ ഒരു സാധനമാണിത്. പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെടാത്ത ഒന്നായതുകൊണ്ട് മലയാളീകരിച്ച് ഇവിടെ ഇടുന്നു.

വിവിധ പ്രായത്തില്‍ ഒരു മകന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മകള്‍ അച്ഛനെക്കുറിച്ച് എങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നു:

നാലു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഒരു മഹാനാണ്!
ആറു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന് എല്ലാകാര്യങ്ങളും അറിയാം.
പത്തു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ നല്ല ആളൊക്കെതന്നെ, പക്ഷേ, പെട്ടെന്നു ദേഷ്യം വരും. ബാബുവിന്‍റെ അച്ഛനെക്കാളും വിവരമുണ്ട് എന്‍റെ അച്ഛന്
പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: ഞാന്‍ ചെറുതായിരുന്നപ്പോള്‍ എന്‍റെ അച്ഛന്‍ എന്നോട് എത്ര നല്ല നിലയിലായിരുന്നു പെരുമാറിയിരുന്നത്!
പതിനാറ് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഇക്കാലത്തൊന്നുമല്ല ജീവിക്കുന്നത്; തുറന്നു പറയട്ടേ, പുള്ളിക്ക് ഒന്നും അറിയില്ലെന്നേയ്.
പതിനെട്ടു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ അങ്ങേയറ്റം കിറുക്കനും മണ്ടനുമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് കേട്ടോ.
ഇരുപതു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍:ആച്ഛനെ സഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല കേട്ടോ. എങ്ങനെ അമ്മ ഇങ്ങേരുടെ കൂടെ ജീവിക്കുന്നു അവോ!
ഇരുപത്തഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എല്ലാ കാര്യത്തിനും തടസ്സം നില്‍ക്കുന്നു.... എനിക്കറിയില്ല എപ്പോഴാണ് ഇങ്ങേര്‍ക്ക് ലോകം മനസ്സികാകുക എന്ന്.
മുപ്പത് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ മോനെ വളര്‍ത്തല്‍ ഭയങ്കര പാടു തന്നെ. ഞാനൊക്കെ ചെറുപ്പമായിരുന്നപ്പോള്‍ അച്ഛനെ എന്തു പേടിയായിരുന്നു.
നാല്പ്പത് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എന്നെ എത്ര അച്ചടക്കത്തോടെയാണ് വളര്‍ത്തിയത്!  എങ്ങനെ അദ്ദേഹം മക്കളെ കൈകാര്യം ചെയ്തു എന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ അത്ഭുതം തോന്നുന്നു!!
നാല്പ്പത്തഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എങ്ങനെ ഞങ്ങളെ വളര്‍ത്തി വലുതാക്കി എന്ന് ഞാന്‍ അമ്പരക്കുന്നു
അമ്പതു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: ഞങ്ങളെ വളര്‍ത്താന്‍ അച്ഛന്‍ ഒരുപാടു പ്രതിസന്ധികള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.... എനിക്കെന്‍റെ ചെറിയ മകനെപ്പോലും നിയന്ത്രി‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ?
അമ്പത്തഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ വളരെ ദീര്‍ഘ ദൃഷ്ടിയുള്ള ആളായിരുന്നു. ഒരുപാടു കാര്യങ്ങള്‍ ഞങ്ങ‍ള്‍ക്ക് വേണ്ടി അദ്ദേഹം പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്നു! വാര്‍ദ്ധക്യ ഘട്ടത്തില്‍ പോലും അദ്ദേഹത്തിനും കാര്യങ്ങള്‍ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു. അനുപമനും അതുല്യനുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം!!
അറുപതു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ശരിക്കും ഒരു മഹാനായിരുന്നു
കൂടുതല്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ എടുക്കാതിരിക്കുക..
സമയാസമയയങ്ങളില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ പ്രത്യക്ഷീകരിക്കുക...

ശുഭം