നിരീക്ഷകന്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍

പണ്ടെങ്ങോ കിട്ടിയ ഒരു സാധനമാണിത്. പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെടാത്ത ഒന്നായതുകൊണ്ട് മലയാളീകരിച്ച് ഇവിടെ ഇടുന്നു.

വിവിധ പ്രായത്തില്‍ ഒരു മകന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മകള്‍ അച്ഛനെക്കുറിച്ച് എങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നു:

നാലു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഒരു മഹാനാണ്!

ആറു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന് എല്ലാകാര്യങ്ങളും അറിയാം.

പത്തു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ നല്ല ആളൊക്കെതന്നെ, പക്ഷേ, പെട്ടെന്നു ദേഷ്യം വരും. ബാബുവിന്‍റെ അച്ഛനെക്കാളും വിവരമുണ്ട് എന്‍റെ അച്ഛന്

പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: ഞാന്‍ ചെറുതായിരുന്നപ്പോള്‍ എന്‍റെ അച്ഛന്‍ എന്നോട് എത്ര നല്ല നിലയിലായിരുന്നു പെരുമാറിയിരുന്നത്!

പതിനാറ് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഇക്കാലത്തൊന്നുമല്ല ജീവിക്കുന്നത്; തുറന്നു പറയട്ടേ, പുള്ളിക്ക് ഒന്നും അറിയില്ലെന്നേയ്.

പതിനെട്ടു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ അച്ഛന്‍ അങ്ങേയറ്റം കിറുക്കനും മണ്ടനുമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് കേട്ടോ.

ഇരുപതു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍:ആച്ഛനെ സഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല കേട്ടോ. എങ്ങനെ അമ്മ ഇങ്ങേരുടെ കൂടെ ജീവിക്കുന്നു അവോ!

ഇരുപത്തഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എല്ലാ കാര്യത്തിനും തടസ്സം നില്‍ക്കുന്നു.... എനിക്കറിയില്ല എപ്പോഴാണ് ഇങ്ങേര്‍ക്ക് ലോകം മനസ്സികാകുക എന്ന്.

മുപ്പത് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: എന്‍റെ മോനെ വളര്‍ത്തല്‍ ഭയങ്കര പാടു തന്നെ. ഞാനൊക്കെ ചെറുപ്പമായിരുന്നപ്പോള്‍ അച്ഛനെ എന്തു പേടിയായിരുന്നു.

നാല്പ്പത് വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എന്നെ എത്ര അച്ചടക്കത്തോടെയാണ് വളര്‍ത്തിയത്! എങ്ങനെ അദ്ദേഹം മക്കളെ കൈകാര്യം ചെയ്തു എന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ അത്ഭുതം തോന്നുന്നു!!

നാല്പ്പത്തഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ എങ്ങനെ ഞങ്ങളെ വളര്‍ത്തി വലുതാക്കി എന്ന് ഞാന്‍ അമ്പരക്കുന്നു

അമ്പതു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: ഞങ്ങളെ വളര്‍ത്താന്‍ അച്ഛന്‍ ഒരുപാടു പ്രതിസന്ധികള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.... എനിക്കെന്‍റെ ചെറിയ മകനെപ്പോലും നിയന്ത്രി‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ?

അമ്പത്തഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍: അച്ഛന്‍ വളരെ ദീര്‍ഘ ദൃഷ്ടിയുള്ള ആളായിരുന്നു. ഒരുപാടു കാര്യങ്ങള്‍ ഞങ്ങ‍ള്‍ക്ക് വേണ്ടി അദ്ദേഹം പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്നു! വാര്‍ദ്ധക്യ ഘട്ടത്തില്‍ പോലും അദ്ദേഹത്തിനും കാര്യങ്ങള്‍ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു. അനുപമനും അതുല്യനുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം!!